จุดเริ่มต้นของเรื่องราว
เสียงนาฬิกาปลุกดังก้องไปทั่วห้อง นีร่าเอื้อมมือคว้านาฬิกาแล้วปิดมันอย่างรวดเร็ว เธอนอนมองเพดานห้องอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดหายใจลึกๆ "วันนี้ต้องดีแน่ ๆ" เธอบอกตัวเอง แม้ว่าใจจะรู้สึกกังวลเล็กน้อย
วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอมชั้นมัธยมปลายปีสุดท้าย โรงเรียนที่เคยคุ้นเคยกลับดูใหญ่โตและเต็มไปด้วยความคาดหวัง นีร่ามักจินตนาการถึงอนาคตของตัวเอง เธอฝันจะเป็นนักเขียนที่คนอ่านรักและจดจำ แต่เส้นทางนั้นยังดูไกลเกินจะเอื้อมถึง
"เน ไปโรงเรียนกันได้แล้ว" เสียงของเตย เพื่อนสนิทของนีร่า เรียกดังมาจากหน้าบ้าน นีร่ารีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งลงไปหาเตย ทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้น พวกเธอมักจะไปโรงเรียนด้วยกันเสมอ
"พร้อมลุยวันใหม่หรือยัง?" เตยถามพร้อมรอยยิ้มสดใส
"พร้อมลุยสิ แต่ก็ตื่นเต้นนิดหน่อยเหมือนกันนะ ปีสุดท้ายแล้วนี่" นีร่าตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นปนกังวล
"ไม่ต้องกังวลไปหรอก ปีสุดท้ายก็แค่ปีนึงเอง แค่เราทำให้มันสนุกก็พอ" เตยพูดพร้อมกระโดดขึ้นหลังจักรยานของเธอ
เมื่อทั้งคู่มาถึงโรงเรียน บรรยากาศที่คุ้นเคยก็กลับมา แต่มีบางอย่างที่เปลี่ยนไป การอยู่ชั้นมัธยมปลายปีสุดท้ายทำให้ทุกคนรู้สึกถึงความรับผิดชอบและความคาดหวังที่มากขึ้น
ขณะที่นีร่าเดินผ่านสนามบาสเกตบอล เธอเห็น ภาม กำลังซ้อมอยู่กับเพื่อน ๆ ภามเป็นเพื่อนร่วมชั้นของนีร่าตั้งแต่ม.ปลายปีแรก เธอแอบชอบเขาอยู่เสมอ แต่ก็ไม่เคยกล้าพูดอะไรออกมา
"มองอะไรอยู่เหรอ?" เตยถามพลางมองตามสายตาของนีร่า
"ปะ...เปล่า" นีร่ารีบเบือนสายตากลับมาและพยายามทำตัวให้เป็นปกติ
"ไม่ต้องปิดหรอกเน ฉันรู้หมดแหละว่ามองใคร" เตยยิ้มขำ ๆ พร้อมผลักไหล่นีร่าเบา ๆ "แต่ถ้าไม่กล้าบอกเขา ฉันก็จะไม่บังคับนะ"
นีร่ายิ้มเจื่อน ๆ แล้วรีบเดินไปที่ห้องเรียน แต่ใจของเธอยังรู้สึกหวั่นไหว ทุกครั้งที่เห็นภาม หัวใจของเธอเหมือนจะเต้นแรงขึ้นเสมอ
ในห้องเรียน บรรยากาศเงียบสงบเหมือนทุกครั้ง ภามนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ตามปกติของเขาที่ชอบมองออกไปข้างนอกเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“หวัดดี” ภามทักเสียงเบาเมื่อเห็นนีร่าเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ
“หวัดดี...” นีร่าตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เธอมักจะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเวลาที่อยู่ใกล้เขา หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้งที่สบตา
บทสนทนาสั้นๆ จบลงเร็วเหมือนเดิม แต่ในใจของนีร่ากลับคุกรุ่นไปด้วยความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ เธอรู้ดีว่าความรู้สึกนี้มันไม่ง่ายที่จะพูดออกมา และยิ่งไม่ง่ายเมื่อมันอาจทำลายมิตรภาพที่มีอยู่
“ทุกอย่างต้องเริ่มต้นด้วยความกล้า” นีร่าพึมพำกับตัวเอง
"เน ไปโรงเรียนกันได้แล้ว" เสียงของเตย เพื่อนสนิทของนีร่า เรียกดังมาจากหน้าบ้าน นีร่ารีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งลงไปหาเตย ทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้น พวกเธอมักจะไปโรงเรียนด้วยกันเสมอ
"พร้อมลุยวันใหม่หรือยัง?" เตยถามพร้อมรอยยิ้มสดใส
"พร้อมลุยสิ แต่ก็ตื่นเต้นนิดหน่อยเหมือนกันนะ ปีสุดท้ายแล้วนี่" นีร่าตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นปนกังวล
"ไม่ต้องกังวลไปหรอก ปีสุดท้ายก็แค่ปีนึงเอง แค่เราทำให้มันสนุกก็พอ" เตยพูดพร้อมกระโดดขึ้นหลังจักรยานของเธอ
เมื่อทั้งคู่มาถึงโรงเรียน บรรยากาศที่คุ้นเคยก็กลับมา แต่มีบางอย่างที่เปลี่ยนไป การอยู่ชั้นมัธยมปลายปีสุดท้ายทำให้ทุกคนรู้สึกถึงความรับผิดชอบและความคาดหวังที่มากขึ้น
ขณะที่นีร่าเดินผ่านสนามบาสเกตบอล เธอเห็น ภาม กำลังซ้อมอยู่กับเพื่อน ๆ ภามเป็นเพื่อนร่วมชั้นของนีร่าตั้งแต่ม.ปลายปีแรก เธอแอบชอบเขาอยู่เสมอ แต่ก็ไม่เคยกล้าพูดอะไรออกมา
"มองอะไรอยู่เหรอ?" เตยถามพลางมองตามสายตาของนีร่า
"ปะ...เปล่า" นีร่ารีบเบือนสายตากลับมาและพยายามทำตัวให้เป็นปกติ
"ไม่ต้องปิดหรอกเน ฉันรู้หมดแหละว่ามองใคร" เตยยิ้มขำ ๆ พร้อมผลักไหล่นีร่าเบา ๆ "แต่ถ้าไม่กล้าบอกเขา ฉันก็จะไม่บังคับนะ"
นีร่ายิ้มเจื่อน ๆ แล้วรีบเดินไปที่ห้องเรียน แต่ใจของเธอยังรู้สึกหวั่นไหว ทุกครั้งที่เห็นภาม หัวใจของเธอเหมือนจะเต้นแรงขึ้นเสมอ
ในห้องเรียน บรรยากาศเงียบสงบเหมือนทุกครั้ง ภามนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ตามปกติของเขาที่ชอบมองออกไปข้างนอกเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“หวัดดี” ภามทักเสียงเบาเมื่อเห็นนีร่าเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ
“หวัดดี...” นีร่าตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เธอมักจะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเวลาที่อยู่ใกล้เขา หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้งที่สบตา
บทสนทนาสั้นๆ จบลงเร็วเหมือนเดิม แต่ในใจของนีร่ากลับคุกรุ่นไปด้วยความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ เธอรู้ดีว่าความรู้สึกนี้มันไม่ง่ายที่จะพูดออกมา และยิ่งไม่ง่ายเมื่อมันอาจทำลายมิตรภาพที่มีอยู่
“ทุกอย่างต้องเริ่มต้นด้วยความกล้า” นีร่าพึมพำกับตัวเอง